یادداشت|مهدی حیاتی، فیزیولوژیست کشاورزی: از آنجایی که در سال تولید، پشتیبانی‌ها و مانع زدایی‌ها هستیم، شاهد ممنوعیت تولید داخلی برنج، آن هم محصولی استراتژیک و بومی که در استان‌های ایلام، خوزستان و شمال کشور یکی از محصولات غالب و پرطرفدار بر روی سفره‌های ایرانی به شمار می‌آید باید شاهد ممنوعیت کشت این محصول باشیم و به جای این محصول سالم زین پس باید به محصولات وارداتی تراریخته روی آورد که در نهایت از یک سو شاهد تهدیدات اقتصادی و خروج ارزی کشور خواهیم بود و بیکاری شالیکران هم استانی و از سوی دیگر سلامت جامعه به خاطر محصولات تراریخته قطعاً به خطر خواهد افتاد.
ممنوعیت کشت برنج در استان ایلام( شیروان، سیروان، آبدانان، میمه ) به طور مستقیم و غیر مستقیم بیکاری بیش از سه هزار نفر را به دنبال خواهد داشت.
آری همه می‌دانیم کشور در آستانه خشکسالی است و از نظر بهره وری آب و مدیریت بهینه مصرف آب دارای نقصان هستیم اما با حذف کشت محصولات تابستانه نظیر برنج راهکار مدیریتی و مناسبی برای مدیریت و ذخیره منابع آبی نخواهد بود، چرا که در هر طرح و برنامه‌ای اقتصاد و معیشت مردم در الویت آن طرح باید جایی بگیرد.
ضمن توجه به مصرف بهینه آب از سوی کشاورزان، مسوولان هم باید به منافع آنها توجه کنند؛ وقتی قوانینی مبنی بر محدودیت برای کشاورزان ایجاد می‌‌شود، مسوولین می‌بایست برنامه‌ای در راستای پرداخت خسارت به کشاورزان را تدوین کنند.
بیکاری کشاورزان عواقب وخیمی برای جامعه دارد از قبیل حاشیه‌نشینی، فقر، بیکاری و... بنابراین راه کارهای مدیریتی نظیر کاهش سطح زیر کشت برنج(نه ممنوعیت کاشت) ، یا تغییر روش کاشت (خشکه کاری ) یا روی آوردن به کشت جایگزین از جمله راه کارهایی است در بحث مدیریت بحران که باید مورد توجه مسوولان قرار بگیرد تا شاهد نتیجه‌ای دو سویه در راستای مدیریت الگوی مصرف آب و هم چرخش اقتصاد برنج کاران باشیم.
انتهای پیام/
